نیستی وبی خبری از بی کسی ام،

این روزها ثانیه هایم تنهایی را ناشیانه زار میزنند

این راصدای کفشهایم روی سنگفرش خیابان به قلبم قبولاند،

بازگرد. . .

دیوارهای کوچه هایمان با قلب های کاهگلی ما را هنوزهم به یاد دارند

هرچه را می خواهی فراموش کن،

اما عشق را نه. . . !